Verkoop je documentaire: old school style

Een tijd geleden was ik (op initiatief van het NFTVM) in Paradiso, Amsterdam getuige van het FORUM: de arena waar producenten en regisseurs de gelegenheid krijgen ten overstaan van een internationale groep ‘kopers’ (omroepen en distributeurs) hun projecten te slijten.

De eerste indruk was die van een alternatieve bijeenkomst van de Verenigde Naties. Er was een halve maan-opstelling van bureaus waaraan een stuk of 30 ‘commissioning editors’ zaten. Daarachter -losjes verdeeld- zaten nog een stuk of 100 man die aantekeningen maakten, lazen of weg droomden. Tegenover hen, onder een royale bak licht, namen de filmmakers plaats die 10 minuten kregen om hun verhaal te doen. De gedachte aan een verhoorcommissie kon ik moeilijk van me afschudden, evenals de indruk dat de filmmakers het gevoel hadden dat ze zich moesten verantwoorden voor hun ideeën- wat in zekere zin ook zo is. De presentatie van de makers bestond uit een korte inleiding, gevolgd door een teaser/leader van 3 minuten, waarna de kopers nog een paar minuten hadden om te reageren. Ik was redelijk verrast door de positieve sfeer en had verwacht meer stevige kritiek te horen op de plannen. Maar veel reacties bestonden uit de voor de makers bevrijdende woorden als “I’m in.” of “Very exciting project.” Ook werd er door de kopers veel gerefereerd aan gesprekken die er kennelijk al eerder hadden plaatsgevonden tussen hen en de maker, wat de indruk gaf dat er ook in het voortraject van de ‘pitch’ al veel gemasseerd en genetwerkt dient te worden. Het bijwonen van de ‘pitch’ is zeer leerzaam, alleen al om te kijken op basis waarvan films wel of niet gesteund worden. Is de Duitse zender ZDF een beetje uitgekeken op portretten van Arabische schapenherders? Pas je in het potje jonge, idealistische filmmakers waarnaar de BBC naarstig op zoek is? Ben je (niet) zwart genoeg voor Sundance? (Tip: sex continues to sell, mits smaakvol en met humor gebracht…) Naast de Pitch was ik ook aanwezig bij de workshop How to Finance your Project. Deze werd geleid door een tweetal kopers, een sales agent en een filmmaker/producent. Ik wist heel weinig over co-producties en internationale financiering van documentaires en hoewel ik wat meer inzicht heb gekregen in de procedures en mogelijkheden, is de algehele indruk niet echt opbeurend. De papierberg waar je je doorheen moet vreten is gigantisch en vaak onbegrijpelijk, de weg is lang, je moet minimaal een grote producent en een omroep achter je hebben om überhaupt voor subsidie en/of fondsen in aanmerking te komen. Het lijkt soms wat paradoxaal: zonder geld krijg je geen geld. Aan de andere kant: het lukt velen wel om de financiering rond te krijgen. Het is een survival of the fittest: hoe graag wil je het, hoeveel papierhappen heb je er voor over om jouw project van de grond te krijgen? (Dit artikel is in licht gewijzigde vorm eerder verschenen op de NFTVM-site)